144

تقریبا برای خودم تو ذهنم زندگیمو جمع کردم و رفتم بجنورد. مامان هم راضی نشده! 

دارم تبدیل میشم به هیولا از بس دست بچه ها رو میکشک و داااد میزنم سرشون، واقعا چه الزامی ی به موندن؟ وقتی همه اذیتیم؟ وقتی هنوز اول راهه؟

144...

سلام

با اومدن کرونا منم اومدم بجنورد! دیروز تولدم بود. شدم سی و دو سال تمام. برگهای زندگی داره یکی یکی ورق میخوره و من کماکان همون لیلی ی غرغرو هستم. حالا با صدای بلند غر نزنم اما در دلم غر میزنم. غر های جدیدم چیزهایی هست مثل این: نمیرسم جمع کنم، نمیرسم خیاطی کنم، غذام بد شد،...و الان هم از دیشب سردردم و یهو کلی جیغ و داد کردم اخرشب و به خودم حق میدادم و الان هم. و چشمهام هی بسته میشه...میدونم وقتهایی که کار بد میکنم مدام دلم میخواد بخوابم...میرم بخوابم...همه چی قشنگ میشه.

144...

سلام دیروز تولدم بود. روزهای تولد رو خیلی وقته دوست ندارم. یک عده موظف میدونند خودشون رو به تبریک و من موظف میدونم خودم رو به تشکر. مثل یک گذار میمونه این روز...قبل و بعدش اضطراب و شوق ه گذشتن و اینجور چیزهاست ولی خود اونروز...احساس میکنم روزی پر از 144...

نمیدونم چرا کلیک کردم روی نوشته جدید!! حرفی برای گفتن ندارم، چیز ویژه ای هم اتفاق نیوفتاده. منم و روزهای به جمع و جور و روزمره گذشتن. منم و مادرانه ای هایی که دوستش ندارم. در ذهنم مادر همیشه باید آراسته باشه و پیراهن پرچین با پارچه های روشن بپوشه، رژ 144...

پس فردا تولد سومین فرزند خانواده ای ی که من در نقش همسر و مادر خانواده هستم. قدیم ترها که خودم سومین فرزند خانواده بودم به دلم میومد که چرا هدیه ها ارزش مادی ندارند و یا چرا عکسهای تولد اولین فرزند پرزرق و برق تر هست. الان تمام اونها برام پاسخ داده ش 144...

سلام

دوست دارم در مورد تولد تو هم بنویسم، تولدی که همه ی حس هاش فرق داشت، تولد زیباترین لبخند خونه.

بیدار بودنت بلافاصله بعد تولد، حال خوب من قبل از دنیا اومدنت، خنده ی روی لبم و آرامشم...

و الانی که هستی واقعا اوج لطافت و مهربانی رو برام مجسم میکنی، حتی با اینکه در این چهارسال فراز و نشیب زیادی رو در خانوادمون تجربه کردی...

روی ماهت رو میبوسم عزیزترینم.

امیدوارم تا همیشه سلامت و شاد و خوش قلب قد بکشی و به رسالتت عمل کنی

144...

نمیدونم چرا زیر لب اهنگی از پرایزنر زمزمه میکنم... چندین روزه هوس کردم د دابل لایف او ورونیکا ببینم و بلو خونه پر از خورده ی چیپس چندین روز پیش ه و تکه های ریز ریز شده ی دستمال کاغذی، لباسهای شسته ی تا شده که نرفتن تو قفسه شون و اسباب بازی هایی که رو 144...

همه خوابن،‌ وقتی بچه ها رو میخوابوندیم تو هم کنارشون خوابت برد... سالاد و سبزیجات امشبمون موند برای فردا شب. صدای کتری ی روی گاز و شعله ی بخاری تنها صدای خونه است و من که دارم در سکوت خونه تایپ میکنم. هر روز میدونم که این روزهای آرامترین روزهای زندگی 144...

سلام ذهنم مونده بود روی موضوعی و پیداش نمیکردم تا اینکه یهو به یاد اوردم وقتی با هادی صحبت میکردم تا بفهمم مشکل گوشیم از کجاست که روشن نمیشه،‌از بچگی ی دخترها گفت و من احساس کردم چیزی یادم نیست... نمیدونم دلیلش اختلاف سن کم اونهاست یا حافظه ی ماهی وا 144...

برنج در حال دم کشیدن ه و چای کنار دستم هنوز داغه برای خوردن،‌دخترها دارن با مرغ حنایی تو حیاط بازی میکنند و محمد هم از خواب نیمروزی اش داره لذت میبره... فرصتی اندک برای نشستن... دیروز صبح یهو به ذهنم رسید شیرینی سفارش بدم ببره برای مامان و بعد گفتم د 144...